MÓWILI IM: "KOBIETY, NIE PRZESZKADZAJCIE NAM,TO MY WALCZYMY O POLSKĘ!" NIE POSŁUCHAŁY.DLA WOLNOŚCI GOTOWE BYŁY ZARYZYKOWAĆ WSZYSTKO.
Jadwiga była ścigana listem gończym przez osiem lat. Zmieniała tożsamość, zacierała ślady. Ubecy tylko czekali na jej potknięcie. Beata miała zdawać maturę, ale za "bibułę" trafiła do więzienia. Po latachto jej oprawczyni otrzyma z rąk prezydenta order za "wybitne zasługi".
Joanna w oknie celi wywiesiła biały ręcznik. Napisała na nim czerwoną szminkąSolidarność. Straszyli: jeśli się nie zamkniesz, zamkniemy ci syna. Siedemnastolatek został najmłodszym więźniem stanu wojennego.
Należały do legendarnej "Solidarności" i chciały lepszej Polski dla swoich dzieci. Produkowały i kolportowały "bibułę", strajkowały, chodziły na demonstracje. Wyrzucano je z pracy, podsłuchiwano, bito i aresztowano. Grożono im odebraniem dzieci. Zostawały bez środków do życia.
Nie musiały się wychylać. Podjęły decyzję. Rzuciły wyzwanie władzy. Czy zdobylibyśmy się na podobną odwagę jak nasze mamy i babcie?
Czym różni się Hitler od Stalina, czy Bieruta? Himmler, Reinefarth, von dem Bach-Zelewski, Dirlewanger, od Berii, Radkiewicza, Laszkiewicza, Humera czy Chimczaka? Walka toczy się o to, żeby zło nigdy więcej się nie powtórzyło. Walka kolejnego pokolenia AK, NSZ z kolejnymi pokoleniami UB, Informacji Wojskowej, czy wymiaru (nie)sprawiedliwości.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
kom. red. Błażej Brzostek [et al.] ; Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, Instytut Pamięci Narodowej [>>] - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.
ADRES WYDAWNICZY:
Warszawa : Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk : Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2010.
Zbeletryzowana opowieść córki byłego żołnierza AK, aresztowanego po wojnie przez służbę bezpieczeństwa i przetrzymywanego bez wyroku przez długie miesiące. Po trwającym kolejne dwa lata procesie pokazowym ojciec Autorki został skazany na karę śmierci, zamienioną później na dożywotnie więzienie. Autorka, jako kilkuletnie dziecko, wraz ze swoją siostrą towarzyszyła matce w rzadkich widzeniach z ojcem, którego znała tylko z jej opowieści i z fotografii. Dopiero jako dorosła osoba zdecydowała się opowiedzieć o tamtych latach. W swojej książce wspomina towarzyszący im na co dzień strach, trudności ze zdobyciem żywności, szykany w szkole. Gdy jej ojciec powrócił wreszcie do domu, był człowiekiem złamanym psychicznie i fizycznie. Pogrążony w depresji i stanach lękowych nie ułatwiał żonie i córkom powrotu do normalności. Atmosfera w domu stawała się coraz cięższa i ostatecznie małżeństwo rodziców Autorki rozpadło się, a ona sama w połowie lat osiemdziesiątych wyjechała na stałe z Polski.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
